Title of work: Somehow Up and Stand
Artist: Andreas Kalli
The sculptural installation, titled “'Somehow Up and Stand' embodies the concepts of balance, instability, and fragility. The stone, as a natural material from Cyprus, is heavy, solid, and rough. This stands in contrast to the element of fluidity, elasticity, and glossy texture, which sometimes resembles water droplets. It is a play of alternations between a “fragile” appearance and a “solid” being. The sculptures function as points of reference for the individual trying to “balance” and “stand” in a world of constant changes, correlations, and transformations.
The fluid object in the work symbolizes the thymic, which is the part of the soul that encompasses emotion and volition; it is also a symbol of childlikeness and freedom. The stone, as a foundation, symbolizes support and the framework that, with a discreet and permissive character, frames and steadfastly supports. It is a reference to the inhabitants who embrace the Mediterranean as a place of action, thus seeking an unknown, new journey.
---
Τίτλος έργου: «Somehow Up and Stand»
Καλλιτέχνης: Ανδρέας Καλλή
Η γλυπτική κατασκευή, με τίτλο «Somehow Up and Stand», ενσαρκώνει τις έννοιες της ισορροπίας, της αστάθειας και της ευθραυστότητας. Η πέτρα, ως φυσικό υλικό από την Κύπρο, βαριά, συμπαγής και τραχιά, έρχεται σε αντίθεση με την αίσθηση του στοιχείου της ρευστότητας, της ελαστικότητας και της γυαλιστερής υφής, που μερικές φορές μοιάζει με σταγόνες νερού. Πρόκειται για ένα παιχνίδι εναλλαγής ανάμεσα σε μια «εύθραυστη» εμφάνιση και μια «στερεή» ουσία. Τα γλυπτά λειτουργούν ως σημεία αναφοράς για το άτομο που προσπαθεί να «ισορροπήσει» και να «σταθεί» σε έναν κόσμο συνεχών μεταβολών, συσχετισμών και μετασχηματισμών.
Το ρευστό αντικείμενο του έργου συμβολίζει το θυμικό, το μέρος της ψυχής που περικλείει το συναίσθημα και τη βούληση, και ταυτόχρονα αποτελεί σύμβολο παιδικότητας και ελευθερίας. Η πέτρα, ως θεμέλιος λίθος, συμβολίζει τη στήριξη και το πλαίσιο που, με διακριτικό και επιτρεπτικό χαρακτήρα, πλαισιώνει και στιβαρά στηρίζει. Πρόκειται για μια αναφορά στους κατοίκους που ενστερνίζονται τη Μεσόγειο ως τόπο δράσης, αναζητώντας έτσι ένα άγνωστο, νέο ταξίδι.
